BLOG: Behandelindex is doodsteek voor fysiotherapie

De zorgverzekeraar bepaalt inmiddels hoeveel behandelingen uw fysiotherapeut u mag geven. Dit bereiken zorgverzekeraars op een door hen bedachte wijze: het hanteren van een behandelindex. Dit blijkt niets te maken te hebben met waar u recht op heeft volgens de door u gekozen aanvullende verzekering. Welke uitgebreide dekking voor fysiotherapie u in uw aanvullende polis ook kiest.
BLOG: Behandelindex is doodsteek voor fysiotherapie

 Dat komt door dezelfde zorgverzekeraar waar u deze mooie uitgebreide dekking bij afsloot. Uw fysiotherapeut krijgt namelijk een strafkorting als hij over de zogenaamde behandelindex heen gaat, die de zorgverzekeraar, op zeer ondoorzichtige- en eenzijdige wijze bepaalt.

Als er een afwijking in de behandelindex geconstateerd wordt, wordt de fysiotherapeut niet benaderd of om vakkundig advies gevraagd over de noodzaak van de behandeling.  Daarom schreven wij eind september een brandbrief naar de Tweede Kamer waardoor de SP kamervragen aan Minister Schippers stelde. De vragen en antwoorden van de minister zijn HIER te vinden. (PDF wordt automatisch gedownload).

Onderhandelen met zorgverzekeraars is niet mogelijk. Sluit een fysiotherapeut geen contract, dan kan de verzekerde ineens niet meer zonder verwijzing naar die fysiotherapeut. De patiënt krijgt vervolgens maar een deel van de behandeling vergoed. Het is een uiting van de totale macht van de zorgverzekeraar.
De politiek koos voor de zorg als markt. De mentaliteit verschoof van solidariteit naar ‘zorg  kopen’ .... Het enige dat de minister blijkbaar nog kan is dingen roepen als: ‘Wij verwachten dat de premie met zo'n € 3,50 per maand zal stijgen...’ Ondertussen verhogen de verzekeraars de premie met gemiddeld tien euro. Daarnaast worden de aanvullende verzekeringen steeds verder uitgekleed.

Als antwoord op de Kamervragen van de SP schreef minister Schippers ondermeer : ‘Op basis van de zorgvraag van de patiënt is het aan de professional om te oordelen of fysiotherapie de in te zetten behandeling is en hoeveel behandelingen hij of zij nodig acht’.

Probleem opgelost zou je dan toch zeggen...? Maar nee, zorgverzekeraars zijn commercieel geworden en hebben een monopoliepositie gekregen. Ze doen wat het beste in hun kraam past. Salarissen schoten de hoogte in. Zorgverzekeraar CZ noteerde al in 2013 een nummer 1 positie in de top vijftien van Brabantse grootverdieners binnen de (semi)overheid.  
De zorgverzekeraar is een schadeverzekeraar geworden, die zijn schadelast probeert te beperken en zoveel mogelijk winst probeert te maken. Alleen gaat het nu niet over een auto- of een  inboedelverzekering maar over uw gezondheid…

In Nederland is dit model, dat gericht is op het maken van winst door de zorgverzekeraar, de doodsteek aan het worden, voor het ontvangen en verlenen van fysiotherapeutische zorg. Maar ook de andere medische zorg staat ernstig onder druk. Patiënten hoeven er absoluut niet meer op te rekenen dat ze de beste beschikbare zorg krijgen. De zorgverzekeraars worden hierbij uitstekend geholpen door de Regering. Zorgverzekeraars zijn steeds machtigere organisaties geworden. Van enige onderlinge concurrentie is ook al geen sprake. Hierdoor is een enorme verschraling in de zorg ontstaan.

 Mensen met voldoende inkomen kunnen meer of betere zorg “kopen” dan minder bedeelden. Niet alleen door de duurste restitutiepolissen uit de aanvullende verzekering aan te schaffen, maar ook door bepaalde behandelingen uit eigen zak te betalen. Dat kan helaas niet iedereen zich permitteren. Er is een steeds grotere tweedeling in de Samenleving ontstaan. Ook in de Zorg, daar waar de mens zo kwetsbaar is. Onder het mom ‘Wij waken over kwaliteit’ hanteren verzekeraars steeds meer instrumenten die het geven van goede zorg frustreren.

Kwaliteit is volgens Verzekeraars:

1: Wanneer er maar heel veel genoteerd staat in een computer, want dat bepaalt de meetbare kwaliteit. Al die tijd, die dat kost, kan niet naar uw behandeling.

2: Wanneer de patiënt na maximaal 4 a 5 behandelingen weer op straat staat, of de kwaal nu verholpen is of niet. Het gaat er dus niet meer om, of de patiënt hersteld is.

Kwaliteit wordt uiteindelijk bepaald door het effect van de behandeling en niet door een zorgverzekeraar die uitgaat van eigen getallen en statistieken. 

Er wordt sinds 2006 een ontmoedigingsbeleid gevoerd, om nog maar een paar grote fysiotherapiepraktijken per stad over te houden. Het wordt zelfs openlijk gezegd door verzekeraars, dat ze er naar streven om 60% van de fysiotherapiepraktijken te laten verdwijnen. Ze sturen middels hun geldstromen. Of u nu een uitgebreide aanvullende fysiotherapiedekking kiest of niet. Wat er gebeurt is dat er inmiddels nauwelijks meer behandeld mag worden. Niet door de plus praktijken, de zogenaamde paradepaardjes van verzekeraars, waar zij hun patiënten graag naartoe willen sturen, maar ook niet door de overige praktijken.

Praktijken die niet kozen voor de Plus eisen van de verzekeraar, maar die kozen voor zuivere behandeltijd in plaats van meer administratie, krijgen ook nog eens een extra strafkorting op hun al jarenlange ver onder de kostprijs liggende tarieven, en dreigen inmiddels om te vallen. Dit is dus een, volledig door Zorgverzekeraars in scene gezet plan, gedragen door de Overheid.

De verhalen dat er teveel behandeld zou worden zijn feitelijke leugens. Kijk maar naar de grafiek. Het tegendeel is gaande. Neem de ouderen bijvoorbeeld. Zij willen ook graag mobiel blijven en hebben daarvoor soms de fysiotherapeut nodig. Kleinere praktijken in de buurt, zijn er straks niet meer. Als deze niet meer in de directe omgeving te vinden zijn, moeten mensen verder reizen. Dat werpt een drempel op. Er zijn steeds meer ouderen, die vaak minder mobiel zijn. Verzekeraars denken alleen maar in winst en kosten.Helaas, hier gaat het over gezondheid en ziekte. Iets waar we allemaal vroeg of laat mee te maken krijgen.

Als een patiënt beperkt wordt, in de mogelijkheid om laagdrempelig een fysiotherapeut te kunnen bereiken, dan scheelt dit de zorgverzekeraar immers in de uitgaven. Dat is, zoals zo vaak, kortetermijndenken. Dus laat je faciliteiten verdwijnen in een tijd dat er meer zorgvraag is, dan houd je als verzekeraar meer euro’s in de zak, en maakt deze dus weer meer winst. 

U heeft inmiddels kunnen ervaren, dat de premies echt niet goedkoper zijn geworden, in tegendeel. Natuurlijk gaat dit ook niet gebeuren. Als de afstand tot een praktijk voor mensen, van jong tot oud te groot is geworden, doordat de fysiotherapeuten in de buurt het hoofd niet meer boven water hebben kunnen houden en verdwenen zijn, roepen de Zorgverzekeraars straks: “Daar kunnen wij , toch ook niets aan doen, dat er geen fysiotherapeut meer in uw directe omgeving zit”…. 

Een wel doordacht plan, ontvouwt zich steeds duidelijker. Het is helaas alleen een goed plan voor de Zorgverzekeraar op de troon gezet door de overheid. Hier gaat het wel over gezondheid van jong tot oud. Over mobiliteit en vitaliteit, en de mogelijk tot participatie in de samenleving.

De behandelindex is dus gewoon een ordinaire bezuinigingsmethode van de verzekeraar om uiteindelijk meer winst te genereren. Dat alles onder het mom dat overheid en zorgverzekeraars de kosten voor de zorg moeten beheersen en dienen te waken over de betaalbaarheid en de kwaliteit..... 

Fysiotherapie beslaat, echter, een fractie van de totale zorgkosten en voorkomt allerhande vervolgkosten, zoals andere, meer gecompliceerde, dure medische behandelingen of werknemers die langer ziek thuis zitten, noem maar op. Ieder weldenkend mens kan dit begrijpen. Ook hier is de solidariteit teniet gedaan en wordt dit afgewenteld op werknemer, werkgever en bedrijfsvereniging.

Op dit moment doet de minister een poging om in gesprek te komen met Zorgverzekeraars Nederland, patiënten verenigingen en het KNGF, de beroepsvereniging voor Fysiotherapie, nu de geest uit de fles is. We zullen zien wat hier uit komt... U begrijpt, ik hou het in de gaten en laat straks weten hoe het afloopt.

Waarom moeten steeds meer ouderen naar een eerste hulp denkt u? Dat is eveneens het zelfde fenomeen...een uitgekiend en triest plan lag hieraan ten grondslag: zijn er geen voorzieningen, dat hebben verzekeraars er geen kosten van, dachten zij.  Het gebeurt allemaal waar we bijstaan... Dit stelsel is uiteindelijk niet meer te betalen omdat een zorgsysteem gebaseerd zou moeten zijn op solidariteit en niet gebaseerd op commercie, waar termen als product, kopen en inkoop, reclames, het uitgangspunt zijn. 

Dat hadden "ze", niet helemaal goed ingeschat bij het bedenken van zorg als markt. Dus worden de aanvullende dekkingen verder uitgekleed, want zo'n systeem gaat het uiteindelijk natuurlijk niet redden. Nu is het speerpunt geld en het zou de zorg moeten zijn. Dat wordt nog de moeilijkste hobbel die genomen zal dienen te worden. 

Terugkeren naar solidariteit... Een zorgstelsel naar draagkracht, met de beste zorg beschikbaar voor iedereen, waar een speerpunt gemaakt wordt van preventie, educatie, en verbetering van leefomstandigheden. Als wij willen dat de deskundige kan bieden wat werkelijk nodig is bij ziekte, pijn en beperking, dan is die omslag essentieel.

Winny van de Velden is maat in de praktijk bij Aldlanfysio in Leeuwarden en gezondheidscoach
www.aldlanfysio.nl

 



Naar homepage



Relevante categorieën:



Nooit meer burn-out

Ontwerp voor digitale transformaties van (zorg)organisaties

De patient terug van weggeweest