Uit de studie bleek dat de kwaliteit van het voorschrijven door huisartsen voor een groot deel op basis van algoritmes kan worden geëvalueerd. Zo’n algoritme wordt dan toegepast op gegevens die de huisarts routinematig in het elektronisch patiëntendossier registreert. Een arts kan dan vanuit zijn computersysteem achteraf feedback krijgen over de voorgeschreven medicijnen, of zelfs al tijdens het voorschrijven ondersteund worden met waarschuwingen en herinneringen. Het systeem kan zo nodig zelfs het voorschrijfgedrag van de arts corrigeren. Wanneer huisartsen een geautomatiseerd systeem zouden hebben dat hen zou ondersteunen bij het voorschrijven van geneesmiddelen, zou de kwaliteit van zorg kunnen verbeteren.
Suboptimaal voorschrijven
Suboptimaal voorschrijven heet in het Engels inappropriate medication prescription (IMP). IMP kwam in de onderzochte periode bijvoorbeeld nog veel voor bij het voorschrijven van ontstekingsremmers (NSAID’s), waar volgens de richtlijn ook een maagbeschermingsmiddel bij hoort. Uit de studie kwam naar voren dat in de loop der jaren wel verbetering optrad, maar dat in 2010 toch nog slechts twee derde van de NSAID-voorschriften werd vergezeld van een maagbeschermingsmiddel. Tevens bleek dat dit verschil afhing van de softwarepakketten die huisartsen gebruiken voor hun elektronisch patiëntendossier. Door IMP krijgen ouderen vaker bijwerkingen en lopen ze meer risico op ophoping het vasthouden van urine in de blaas en maagzweren en lopen ze een groter risico op valincidenten.
