BLOG: De dames (Deel II)

Hoe kijken we naar de werkelijkheid? Wat leert een beschrijving van een gebeurtenis ons over onszelf? Enkele jaren geleden beleefde ik tijdens een van mijn wandelingen het volgende moment, dat ik als telefoonverhaaltje heb opgeschreven.
BLOG: De dames (Deel II)

 

Meisje achter het raam

Op weg naar mijn koffiecafeetje liep ik uit nieuwsgierigheid langs een pand met dames achter de ramen. Het meisje zat daar te wachten op klanten. Een niet meer zo jonge vrouw met een open vriendelijk gezicht. Ik vond haar totaal niet ordinair. Na een paar dagen herkenden we elkaar. Ze lachte steeds, maar niet om me te lokken. Ze lachte omdat ze wist dat ik toch niet binnen zou komen; en ik wist dat zij dat wist. Als ze er een keer niet was voelde ik teleurstelling.

Ik was jaloers op de mannen die stonden te kijken en geen keuze konden maken. Als ze haar maar niet uitkozen, niet als ik het zag. We zwaaiden naar elkaar, elke keer als ik langs haar raam kwam. Zo dacht ik haar een beetje te kennen.

Die middag liep ik weer langs. Ze had een brief in haar hand en huilde. Ik hield mijn pas in; ze keek op en zwaaide weer, maar ik zag haar tranen. Ik wilde haar troosten, maar durfde niet naar binnen te gaan.

Zij zat zich te vervelen achter het raam, op deze tijd waren er nooit veel klanten. Hooguit wat oude geilaards, zoals die man daar die vaak langsliep op weg naar weet ik veel. Hoed op en vriendelijk lachend. Ze lachte altijd maar terug, je kon nooit weten of hij van gedachten zou veranderen. En euro’s blijven euro’s.

Normaal zat ze op haar iPad wat te surfen om uiteindelijk bij een Netflix-serie uit te komen. Nu las ze de brief nog eens door met daarin de oproep voor het borstkankeronderzoek. Kijken hoe ze dit kon inplannen. Haar lenzen irriteerden vandaag meer dan anders, zeker de droge lucht. Tranen liepen over haar wangen. Daar liep die vent weer. Gedachteloos zwaaide ze naar hem: die komt echt niet binnen.

Heerlijk die projectie van onze eigen emoties en verlangens op een ander. Het maakt de wereld plezieriger om in te wonen. Maar het doet pijn als we erachter komen dat het ook allemaal anders kan zijn.

Deel I van dit blog vindt u HIER.

 

Bert Baas is longarts en coach / supervisor voor medici.

HIER vindt u meer informatie over onze bloggers.
Rechtstreeks contact opnemen met de auteur kan HIER.
(Werkt dit niet, dan is uw mailprogramma hier niet voor ingesteld. Dan kunt u hieronder met het formulier een reactie achterlaten.)



Naar homepage



Relevante categorieën:



Nooit meer burn-out

Ontwerp voor digitale transformaties van (zorg)organisaties

De patient terug van weggeweest