Reactie op een artikel van Timmers en Baard, Brabants Dagblad Nieuws, 16-05-2020: ‘Twentse artsen: ‘1,5 metersamenleving tast onze weerstand juist aan’.
In de beginperiode van de Coronacrisis werd de Nederlandse bevolking ondersteund door deskundige informatie van medisch specialisten (virologen, epidemiologen, anesthesiologen en intensivisten). Hun zinvolle voorlichting werd regelmatig ernstig verstoord door leken: BN-ers die, niet gehinderd door enige kennis van zaken, graag ook hun mening op tv wilden slijten.
De realiteit van alledag laat zien dat er veel mensen zijn die zich aan de regels houden. Maar tegelijkertijd lapt een opmerkelijk percentage de regels aan zijn laars. En dit percentage stijgt: ‘35 procent van de mensen zegt inmiddels één van de maatregelen te hebben losgelaten. Zo’n 90 procent van de mensen ziet bij mensen in de omgeving een lichte tot sterke verslapping’ . Jo Caris en Theo Poiesz pleiten voor een aangescherpte aanpak om gedrag van mensen te sturen.
Op 19 april beweerde Jan Terlouw in Buitenhof dat het gebrek aan mondkapjes het gevolg was van marktwerking. En marktwerking in de zorg, daar was hij tegen.
“Het besef dringt door dat de coronacrisis een lange adem heeft. In een poging de besmettingsgraad te beheersen, zijn delen van de samenleving stilgelegd. De dreigende economische en financiële gevolgen van de gekozen beleidslijn lokt diverse reacties uit. Een semi-bekende Nederlander vroeg zich onlangs openlijk af - wij parafraseren - hoeveel economische schade het redden van dikke oude rokers, die toch niet lang meer te leven hebben, waard is”, aan het woord zijn Jo Caris en Theo Poiesz. De auteurs van Visies op Zorg, gaan in hun derde coronablog in op de discussie economie versus gezondheid.
Tergend langzaam buigt de Corona-curve wat bij als gevolg van het feit dat de meerderheid van de Nederlanders het gedrag heeft aangepast. Een minderheid blijft de crisis halsstarrig ontkennen of bagatelliseren, heeft geen zin om zich aan de regels te houden of heeft gewoon lak aan anderen. Mogelijk neemt het virus ook hen te grazen.
Dagelijks wordt het aantal coronadoden- en besmettingen in Nederland vergeleken met cijfers uit onder andere Italië en China, maar dat is volstrekt zinloos. De zorg in Nederland is namelijk anders ingericht. Dat benadrukken zorgexperts Jo Caris en Theo Poiesz, auteurs van het boek Visies op zorg. Ook plaatsen zij hun vraagtekens bij een groot aantal niet-functionele berichtgevingen in de vele praatprogramma’s op tv en de inbreng van politici. Dat laatste punt haalden zij ook al in aan Visies op zorg.
Hoe maak je van vernieuwen een inspirerende uitdaging? Dit boek geeft antwoord op die vraag door terug te gaan naar de basis: wat motiveert mensen om in de zorg te willen werken of te blijven werken? Hoe zorg je dat hun passie blijft, ondanks - of misschien juist dankzij - vernieuwing?
De Praktijkondersteuner Jeugd biedt specialistische hulp in de praktijk van de huisarts op het gebied van psychische problematiek bij kinderen en jongeren. Zo kunnen problemen eerder worden gesignaleerd, en kan snel de juiste hulp worden ingeschakeld. Dat zijn de bevindingen in een onderzoek bij 250 huisartsenpraktijken bij meer dan 2500 patiënten.
In Visies op zorg geven Jo Caris en Theo Poiesz strategische analyses van verschillende aspecten en onderdelen van de zorgsector - overigens zonder de pretentie van volledigheid. De brede en diepgaande perspectieven bieden overzicht en inzicht voor professionals, beleidsmakers en geïnteresseerden ten behoeve van beleidsontwikkeling, beschouwingen of besluitvorming over onderwerpen en processen binnen de zorg.
SWP is gestart met een nieuwe serie boekuitgaven over aspecten van de organisatie van zorg.
Is het goed of slecht nieuws: burgers kunnen voortaan zelf een Ecg maken met behulp van hun slimme telefoon.
Apple biedt een app aan die samenwerkt met de nieuwste versie van hun smartwatch.
De organisatie van zorg is een nieuwe serie managementboeken van SWP. Vanuit verschillende invalshoeken en vakgebieden kijkt de serie naar de manier waarop wij zorg vormgeven, nu en in de toekomst. Zo kan de lezer zorg in een breder perspectief plaatsen en mogelijk bijdragen aan de verbetering ervan. 'Organisaties ontwarren' is het eerste boek in deze serie.
Het boek 'Auto-immuunreacties en het immuunsysteem' biedt een overzicht van het immuunsysteem. Voor het eerst is het mogelijk een schema te maken met alle elementen van het immuunsysteem. Dit kan vanwege al het evidence-based materiaal dat door de eeuwen heen uiterst nauwkeurig door de medische wetenschap verzameld is.
"Het is onverminderd nodig dat er kritisch wordt gekeken naar ons gezondheidsstelsel. Dat is ook precies de reden waarom ik blij ben met deze boekenreeks.” Aan het woord is Alexander Rinnooy Kan. De ex-voorzitter van de Sociaal Economische Raad (SER) nam onlangs in Nieuwspoort, net als tal van prominenten uit de politiek en de zorg, de boekenreeks 'Zorg in perspectief van de cliënt' in ontvangst.
Jonge professionals hebben steeds meer moeite hun startende carrière vorm te geven. Technologische ontwikkelingen volgen elkaar zo snel op, dat de arbeidsmarkt blijvend verandert. Toekomstbestendigheid hangt daardoor steeds meer af van iemands persoonlijkheid en steeds minder van de beroepskeuze. Hoe kunnen jonge professionals zich positioneren op een arbeidsmarkt waar flexibiliteit en ondernemerschap centraal staan?
Iets meer dan de helft van de kankerpatiënten in Nederland heeft niet nagedacht over welk ziekenhuis het meest geschikt is voor de behandeling van hun vorm van kanker. Eén op de vijf zou achteraf iets anders hebben gedaan als het gaat om de keuze voor een ziekenhuis.
Guus van Montfort (o.m. ex-ActiZ en UT) en Rob van Wylick verwonderen zich over ons huidige zorgstelsel dat onvoldoende is toegerust om te beantwoorden aan de trends die zij signaleren op het gebied van demografie, epidemiologie, macro-economie, wetenschap, technologie en het individu.
Waar werk je? Ik kreeg de vraag met regelmaat tijdens mijn vakantie in Montenegro. Maar wat vertel ik dan? Ik werk voor een beroepsvereniging van physician assistants (PA). Een beroepsgroep die nog niet bestaat op de Balkan. Hoezo zijn er andere professionals dan de artsen en verpleegkundigen? En waarom zo’n lastige naam? Tja, moet alles dan door de dokter gedaan worden. Kan het niet anders? Dat leverde interessante discussies op.
